23 Ağustos 2011 Salı

Zafer



puslu umudun pençesinde
sisli bir ayyaştım ben
her gün çocukluğumun şavkını hatırlardım
şarabın sahte kanatlarında
uyuşarak hatırlardım geçmişin güneşini
maziye yolculuk kök salardı ölümlere

sessizliğin melodisini çalan ıslığım
kimsesizliğin kuytularında ışıldarken göğe
benim vaktimde saat hep yeşile çalardı
ateşle buluşan yeşil,duman olup gençliğimi yakardı

zehirle çizilen yolumda
çelişkili odalar
kandıranların iblislikleriyle doluydu
karanlıkla aydınlanan andavallar
kapatırdı güneşimi

vermeyin artık yeşili bana

bilmezdim
rengarenk görüntülerin sahte olduğunu
pas tutan gecelerin dumanında
tutsaktı paranoyaklık
en sıradışı müptezelliğe

aşardı beni
zihnime çakılan boşlukların
delirten anlamsızlığı
sebepsiz korkuların
kemiren yükleri
taşıyamazdım panik atakları
şükür ki hepsi geride kaldı

güçlüyüm artık;bırakmam ümidimi günahlara

Ekrem Emre Ünlü

0 yorum:

Yorum Gönder