23 Ağustos 2011 Salı
Zafer
puslu umudun pençesinde
sisli bir ayyaştım ben
her gün çocukluğumun şavkını hatırlardım
şarabın sahte kanatlarında
uyuşarak hatırlardım geçmişin güneşini
maziye yolculuk kök salardı ölümlere
sessizliğin melodisini çalan ıslığım
kimsesizliğin kuytularında ışıldarken göğe
benim vaktimde saat hep yeşile çalardı
ateşle buluşan yeşil,duman olup gençliğimi yakardı
zehirle çizilen yolumda
çelişkili odalar
kandıranların iblislikleriyle doluydu
karanlıkla aydınlanan andavallar
kapatırdı güneşimi
vermeyin artık yeşili bana
bilmezdim
rengarenk görüntülerin sahte olduğunu
pas tutan gecelerin dumanında
tutsaktı paranoyaklık
en sıradışı müptezelliğe
aşardı beni
zihnime çakılan boşlukların
delirten anlamsızlığı
sebepsiz korkuların
kemiren yükleri
taşıyamazdım panik atakları
şükür ki hepsi geride kaldı
güçlüyüm artık;bırakmam ümidimi günahlara
Ekrem Emre Ünlü
0 yorum:
Yorum Gönder