Hav

nemde boğulan odam loşluğun şeytaniliğine kapılırken

yağmurunu öpüp intihar eden bir bulut görüyorum

yıldırım düşüyor zihnimde dans eden geçmişimin silik etine

yılgın siluetime şiirler ekip güneşe fırlatıyorum

imgelerimde boğulan ellerimi çekik gözlerine sarkıtırken

dudaklarından sonsuzluklar yapıp ikimizi yerleştiriyorum içine

hep burada duralım diye adını burdur koyuyorum evrenimizin

adının ilk üç harfiyle başladığı için değil sadece

seni ilk kez burada öpüyorum

ruhumdaki kırışıklıkları ağzınla ütülüyorum

kafamdaki karışıklıkları aşkınla

kedi ve köpek

aynı anda farklı şehirlerde

birbirlerine dokunabilirdir

aşk

kurak toprak ve yağmur arasındaki kavuşma gibi

aramızdaki aşk

özlem dolu ve rayihalı

seni ilk kez burada kokluyorum

hav!

ekrem emre ünlü