Şiire Veda

bacaklarını açmış ütü masası yorgunluğunda
kalkedonun denizi yakışıyor umutlarımıza
güneş yerli yerinde
şiire veda etmenin vaktiyle
doğacak gibi
yeni bir güneş mor
ve yakmayacak içimizi
ısıtacak sadece

anksiyete morgda
alkolün sesi mezarda detone
boğazımı yakan duman değil uzaktaki gözlerin
seviyorum seni seksen dokuz haziran bir
kötü alışkanlıklarım çöktü sayende bir bir

ilham perim gözüme girmek için son çabalarda;
"bak nasıl da uzanıyorum güneşe
ellerim eriyor
ayaklarım özgürlük peşinde"
iplemiyorum ve fısıldıyorum;
şiir kötülüklerin anasıdır
ara sıra

ilkbahara kızamıyorum olmadığı için
sonbaharı kazıyorum iliklerimden
malzemeden çalınmış bir mevsim
hava durumu bir ölünün gömleğini iliklemesi
martılarda bile major depresyon
şiiri gömmenin eşref saati

karanlık durdu
kırıldı kalem 
ve
en kötü alışkanlığım ayda bir içtiğim bira
şiir kötülüklerin anasıdır
(ara sıra)

şiire veda etmenin vaktiyle
doğacak gibi
yeni bir güneş mor

-son-

ekrem emre ünlü